บริษัทเอกชนเป้าหมายของทุกบริษัทคือการสร้างกำไรมาหล่อเลี้ยงบริษัท ซึ่งเกิดจากการขายสินค้าหรือบริการนำเสนอให้กับลูกค้ากลุ่มเป้าหมาย ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเซลล์และลูกค้าที่ดีจะมีผลต่อการสร้างยอดขาย และได้รับการตอบรับจากบริการใหม่ๆ ในยุคที่พบปะลูกค้าไม่ได้ เซลล์แมนจะดูแลลูกค้าออนไลน์ยังไงให้ดูแลลูกค้าให้ได้นานๆ สรุปมาให้แล้ว

ทักษะคุยกับลูกค้าผ่านแชท

เชื่อว่าเซลล์หลายคนนั้นคุ้นชินกับการเก็บรายละเอียดลูกค้าในการพบปะในชีวิตจริง แต่เมื่อสถานการณ์เปลี่ยนการรู้จักลูกค้าเป็นการแชทกันบนไลน์ การพูดคุยถูกจำกัดการสังเกตจากท่าทาง น้ำเสียง และสิ่งแวดล้อมต่างๆ ทำให้ทักษะการคุยแชทให้รู้รายละเอียดลูกค้านั้นจึงเป็นสกิลสำคัญของเซลล์ในต่อจากนี้ 

โดยรายละเอียดลูกค้าอาจจะเริ่มจากการหาวนหาประเด็นที่ลูกค้าสนใจ เช่น เม้าท์มอยเรื่องซีรีส์วาย ละครเมื่อคืน หรือบอลนัดชิง ซึ่งพอหลังจากการค้นหาประเด็นที่ตรงกันแล้ว จะทำให้แชทสนุกสนานกันทั้งสองฝ่าย

เป็นมนุษย์

เมื่อยุคที่ไม่สามารถเดินทางไปมาระหว่างกันได้ สิ่งที่เป็นปัญหาต่อมาเมื่อศูนย์บริการถูกปิด ลูกค้าจึงไปรวมกันที่คอลเซนเตอร์ ซึ่งถ้าหลายคนมีประสบการณ์ติดต่อผู้ให้บริการต่างๆในช่วงโควิด รอติดต่อก็นาน ระบบอัติโนมัติก็ไม่เข้าใจสิ่งที่เราต้องการคุย ทักแชทไปก็มีแต่ให้กด QA สิ่งที่เกิดขึ้นตามมาคือเราโหยหาความเป็นมนุษย์มากขึ้น

• กู้แชทไลน์ แชทหาย ไฟล์หมดอายุ สำหรับมือใหม่ทำยังไง?
• พรบ.คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล อาจทำให้ฝ่ายบุคคลเสียค่าปรับ 5 ล้านบาท

เราต้องการมีมนุษยสัมพันธ์กับอีกฝ่าย ดังนั้นถ้าหากเซลล์แมนสามารถที่จะให้มากกว่า auto message อย่างที่หลายคนเคยประสบมา เช่น ปฏิบัติลูกค้าเหมือนพระเจ้า ยกยอปอปั้นลูกค้าเกินจริง ซึ่งเป็นสิ่งตรงข้ามกับพฤติกรรมมนุษย์ ก็ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าคู่สนทนาเหมือน “หุ่นยนต์”  มากกว่า “คน” ดังนั้นการย้อนกลับไปสนทนาตามข้อ (1.) จะช่วยให้หาจุดร่วมกันระหว่าง “เซลล์” และ “ลูกค้า” แล้วความเป็นหุ่นยนต์จะกลายเป็นมนุษย์ได้

ฟัง

แน่นอนว่าความประทับใจของคู่สนทนาคือการนั่งฟังคู่สนทนา เล่าถึงเรื่องของตัวเอง เล่าถึงประสบการณ์ชีวิตของตัวเอง เพราะมนุษย์ชอบเล่าเรื่องตัวเอง สนใจเรื่องตัวเอง ทำให้พอเปลี่ยนเป็นโลกที่มีแต่แชทไลน์ การเล่าเรื่องชีวิตของคู่สนทนาอาจจะน้อยลงบ้าง ลองเปลี่ยนเป็นการโทรคุยสลับกับการคุยแชท จะช่วยให้ลูกค้าที่เป็นคู่สนทนาสะดวกใจเล่าเรื่องของตัวเองมากขึ้น แล้วนำมาเปิดเป็นประเด็นสนทนาในห้องแชทเพื่อสร้างความคุ้นเคยกันขึ้นมาอีก

ขอคำแนะนำ

หลังจากที่มีการฟังลูกค้าทั้งในเรื่องงาน และเรื่องส่วนตัวแล้ว ขั้นกว่าของการฟังคือการขอแนวคิด ความคิดของลูกค้า ในการแนะนำปัญหาการใช้งานสินค้าและบริการด้วยใจจริง เมื่อมีความสัมพันธ์ที่ดีกันแล้ว สิ่งที่จะได้กลับมาจะมากกว่าการให้ feedback ส่งๆ เช่น “ก็ดีนะคะ” “ส่งช้ามาก” ซึ่งการเข้าไปนั่งในใจลูกค้าแล้ว ฝ่ายลูกค้าเองยินดีให้คำแนะนำ จนอาจจะไปถึงเสนอแนะการแก้ไขด้วยใจจริงนั่นเอง

ทำการบ้าน

โรงแรมได้ระดับ 5 ดาว ไม่ได้มาจากสถานที่ที่ใหญ่ สวยงาม สิ่งอำนวยความสะดวกครบครันเพียงเท่านั้น หากแต่ถ้าไม่ได้พนักงานที่บริการอย่างมืออาชีพ เชฟที่รังสรรค์อาหารได้อย่างมีศิลปะ พนักงานทำความสะอาดที่รักษามาตรฐานการทำงานไว้เป็นอย่างดี รวมถึงพนักงานบริการลูกค้าที่จดจำรายละเอียดได้ว่า ลูกค้ามาดาม A จะชอบจิบกาแฟอุ่นที่อุณหภูมิ 70 องศาเซลเซียส 

ถ้าหากเซลล์จะสร้างความประทับใจในการแชทในไลน์ การเก็บไฟล์เอกสารต่างๆ เก็บ Quotation รวมถึงกลับไปทวนซ้ำรายละเอียดของลูกค้าเมื่อเวลาผ่านไประยะหนึ่ง จะทำให้ความมืออาชีพนี้ไปสร้างความประทับใจให้กับลูกค้ามากขึ้น ถ้าหากจำได้ว่าบริษัทมาดาม A มียอดซื้อสินค้ากับ supplier ของเราในไตรมาสนี้เมื่อเทียวกับไตรมาสที่ผ่านมาสูงเป็นประวัติการณ์ จากข้อมูลที่เราเก็บไว้ในไลน์ แล้วไปแสดงความยินดีกับยอดขาย ก็เป็นรายละเอียดที่ทำให้ลูกค้าเกิดความประทับใจมากขึ้นได้นั่นเอง

สรุป

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า Line ในยุค WFH อีกกี่ระรอกก็ยังคงเป็นเครื่องมือการทำงาน ติดต่อประสานงานลูกค้า สิ่งที่ทำให้มันสำคัญมากขึ้นคือการสะดวกในการส่งงานระหว่างกัน ส่งเอกสารไปมาในบริษัทอย่างง่ายดาย เพียงแต่การเก็บข้อมูลในแอพนั้นจำกัดไว้แค่ 7 วัน แต่ครั้นจะไปใช้ Facebook messenger ก็ไม่สะดวกใจให้ใครรู้จักอีกมุมมองของเรา จึงมีบริการ “จดที” ที่มาช่วยจดแชทไลน์ เก็บไฟล์งานและรูปภาพ ไม่ให้หมดอายุโดยใช้บริการฟรี 30 วัน โดยกรอกฟอร์มด้านล่างนี้เลย

References :
Source1
Source2
Source3
Source4
Source5

เมื่อพูดถึง personal privacy ในโลกออนไลน์ บริการ VPN ก็กำลังแพร่หลายมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งอันที่จริง VPN ได้กลายมาเป็นกระแสหลัก จนกระทั่งวันที่ 19 สิงหาคมได้ถูกตั้งว่าเป็นวัน VPN สากลอย่างเป็นทางการ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการ cybersecurity awareness ที่นำโดย NordVPN

นอกจากนี้ การทำให้ผู้คนเข้าใจถึงประโยชน์ของ VPN นั้นเป็นสิ่งสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคของ age of data mining, geo-blocking และ working from home อย่างไรก็ตาม การเปิดใช้งาน VPN อย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะปกป้องข้อมูลของเราได้ 100% ดังนั้น เราจะมาดูวิธีใช้ประโยชน์จาก VPN และข้อผิดพลาดที่หลายคนทำ เพื่อที่จะได้หลีกเลี่ยงได้ทันก่อนที่จะสายเกินไป

VPN ป้องกันความเป็นส่วนตัวได้มากน้อยแค่ไหน?

อย่างไรก็ตาม VPN ไม่ได้ช่วยเรื่องการป้องกันความเป็นส่วนตัวทางอินเทอร์เน็ต 100% แม้ว่า VPN จะสามารถซ่อน IP และหลีกเลี่ยงการโจมตีจากบุคคลที่เป็นอันตรายอื่น ๆ ได้ แต่การที่เราใช้ชีวิตในโลกออนไลน์อย่างไรนั้นสำคัญกว่า นอกจากนี้ ผู้คนจำนวนมากก็ยังไม่รู้ว่าการใช้งาน VPN นั้นก็มีความเสี่ยงเช่นเดียวกัน

ตัวอย่างเช่น โซเชียลเน็ตเวิร์กอย่าง Facebook ที่เรามักใช้ล็อกอินเพื่อเข้าสู่เว็บไซต์และแอปต่าง ๆ ซึ่งการทำเช่นนั้นเราจะระบุตัวตนของเราทันที ไม่ว่าเราจะเชื่อมต่อกับเครือข่ายใดก็ตาม นอกจากนี้เว็บไซต์เกือบทุกเว็บต่างก็ใช้คุกกี้ ซึ่งเป็นการระบุตัวตนของเราและเชื่อมโยงเรากับกิจกรรมก่อนหน้านี้ 

การใช้คุกกี้และ incognito mode ช่วยอะไรได้ไหม?

อย่างไรก็ตาม คุกกี้ไม่ค่อยเป็นอันตราย เพราะมันแค่บันทึกรหัสผ่าน บันทึกสิ่งที่อยู่ในรถเข็น หรือเพื่อแสดงโฆษณาต่าง ๆ เท่านั้น แต่คุกกี้ไม่ได้ป้องกันความเป็นส่วนตัว และหากเราไม่คอยลบคุกกี้ออก ข้อมูลต่าง ๆ ของเราจะยังคงบันทึกไว้อยู่แม้ว่าเราจะเปิด VPN

การใช้ incognito mode และการตั้งค่าอีเมลในการลงชื่อเข้าใช้ในเว็บไซต์ นับว่าเป็นวิธีการแก้ไขปัญหาเรื่องความเป็นส่วนตัวได้ทันที และการใช้ VPN ร่วมด้วยจะยิ่งช่วยให้มีประสิทธิภาพในการปกป้องความเป็นส่วนตัวได้ดีขึ้นอีก 

ควรเปิด-ปิดใช้งาน VPN ตอนไหนดี?

อย่างไรก็ตาม ในการเปิดใช้งาน VPN ส่วนใหญ่เราจะเปิดใช้เมื่อเราจำเป็นจริง ๆ เท่านั้น เช่น เวลาที่เราต้องใช้ Wi-Fi สาธารณะในการท่องเว็บ แล้วต้องการเข้าสู่ระบบธนาคารออนไลน์ เราก็อาจจะเปิด VPN เอาไว้เพื่อต้องป้อนข้อมูลของธนาคาร และเมื่อใช้งานเสร็จเราก็ปิด VPN ซึ่งเราก็คิดว่าปลอดภัยเพียงพอแล้ว

แต่หากเรากังวลเกี่ยวกับการรักษาข้อมูลส่วนตัวเวลาที่ต้องใช้ Wi-Fi สาธารณะจริง ๆ เราควรเปิดใช้งาน VPN ก่อนที่จะเชื่อมต่อ Wi-Fi สาธารณะ และควรปิดใช้งานทันทีเมื่อเราไม่ได้เชื่อมต่อ Wi-Fi สาธารณะแล้ว นอกจากนี้ โซเชียลมีเดียนั้นเป็นช่องทางที่ง่ายในการเปิดเผยข้อมูลอย่างมาก ซึ่งหากเราโชคไม่ดีถูกโจมตี ผู้โจมตีก็จะได้รายละเอียดเกี่ยวกับธนาคารของเรารวมถึงข้อมูลส่วนตัวอื่น ๆ ด้วย

อย่างไรก็ตาม บางครั้งการเปิด VPN ก็ทำให้การทำงานไม่สะดวก ดังนั้นหากอยากปิด VPN ก็ควรใช้ฟีเจอร์  split tunneling ที่มีอยู่ใน VPN ซึ่งการทำด้วยวิธีนี้ เราจะสามารถอนุญาตให้เว็บไซต์หรือแอปบางตัวยังคงป้องกันข้อมูลส่วนตัวของเราได้อยู่

สรุป

ถึงแม้มีการพัฒนาความปลอดภัยทางไซเบอร์ การปิดบังตัวตนของผู้ใช้งานได้ดียิ่งขึ้น แต่สิ่งที่ไม่ควรมองข้ามคือโครงสร้างของอินเตอร์เน็ตที่ใช้งานอย่าง Firewall โดยที่การเลือกอุปกรณ์ Firewall ได้เหมาะสมกับการใช้งานแล้ว การใช้ฟีเจอร์ที่เหมาะสมกับการทำงานก็จะทำให้มีประสิทธิภาพการรักษาความปลอดภัยได้อย่างสูงสุดนั่นเอง

Reference : Source

ในการเกิดไวรัสโควิด 19 ในช่วงสองปีที่ผ่านมา เราจะเห็นการเกิดขึ้นของมันแล้วแพร่กระจายไปทั่วโลก แต่ความแสบของมันเมื่อไปอยู่ตามภูมิภาคต่างๆของโลกแล้ว เกิดเป็นสายพันธุ์ใหม่ขึ้นมามีทั้งสายพันธุ์อังกฤษ อินเดีย ที่แยกออกมาจากสายพันธุ์แรกที่พบที่เมืองอู่ฮั่น ประเทศจีน จนล่าสุดเกิดเป็นการกระจายพันธุ์ครั้งใหม่ที่มาจากการร่วมมือกันของเชื้อโควิดกับคนที่มีภูมิคุ้มกันบกพร่องในแถบแอฟริกา แล้วถ้าลองเปรียบเทียบกันระหว่างไวรัสที่ติดในคน กับ คอมพิวเตอร์ มันมีจุดร่วมวิวัฒนาการที่เหมือนกันอย่างน่าสนใจ

ไวรัสโควิด

ถ้าร่วมรวมเหตุการกระจายไวรัสของทั่วโลกเป็นทามไลน์ มันจะมี 3 ไฮไลต์ที่น่าสนใจตลอดการระบาดจนมาถึงปัจจุบัน 

• ระยะ 1

ช่วงที่ทุกคนแตกตื่นจากการเจอไวรัสและเกิดการเจ็บป่วย ช่วงนี้ถึงแม้ว่าไวรัสมีความรุนแรงในระดับที่อ่อนไหวกับผู้สูงอายุและผู้ที่มีโรคประจำตัว แต่ไม่ค่อยแสดงอาการของโรคในคนที่มีอายุน้อยนั่นเอง ช่วงนั้นทำให้เกิดภาวะคนไข้ล้นโรงพยาบาลจากการที่ผู้ป่วยที่แสดงอาการต้องการใช้เครื่องช่วยหายใจ เกิดเป็นความโกลาหลรอบแรก แล้วก็เริ่มมีคนไข้ลดลงจากการระบาดจนกระทั่งการมาของสายพันธุ์ “เดลต้า”

• ระยะ 2 

ในช่วงการระบาดรอบแรกนั้นมีสายพันธุ์ที่กระจายไปอยู่ตามภูมิภาคต่างๆแล้วเกิดเป็นสายพันธุ์ย่อยของเชื้อโควิด แต่มีสายพันธุ์นึงที่แสดงอาการรุนแรงที่ทำให้คนเสียชีวิตเป็นใบไม้ร่วงประมาณการณ์ในช่วงที่ระบาดรุนแรงในประเทศอินเดียมีสูงถึงกว่า  480,000 ราย หลังจากนั้นเกิดการเดินทางของไวรัสที่ถึงแม้จะปิดพรมแดนก็สามารถออกไปสู่นานาอารยประเทศได้อย่างรวดเร็ว

จนมีประมาณการณ์ว่าในเดือน ตุลาคม ไวรัสที่กระจายอยู่ทั่วโลก 2 ใน 3 คือสายพันธุ์เดลต้า ที่กระจายได้เร็ว มีอาการที่รุนแรง และเสียชีวิตเร็ว จนถึงจุดที่ความรุนแรงของไวรัสนั้นถูกลดความรุนแรงลงด้วยอาวุธที่เรียกว่า “วัคซีน” แต่แล้วการเข้ามาของไวรัสสายพันธุ์ใหม่ที่หลบเลี่ยงการตรวจพันธุกรรม และวัคซีนได้ … ในนามของสายพันธุ์ “โอไมครอน”

• ระยะ3 (ปัจจุบันที่ไม่รู้ว่ามีอีกกี่ระรอก)

การเข้ามาของโอไมครอนนั้นรวดเร็ว และหลบเลี่ยงภูมิคุ้มกันของร่างกายเราได้ ..อธิบายว่าการฉีดวัคซีนโควิด 19 ร่างกายจะรับรู้ว่าเป็น เชื้อแบบนี้ มีตัวจับแบบนี้ แล้วภูมิคุ้มกันจะรีบดักจับ กำจัดออกจากร่างกายเราก่อนที่จะเกิดอาการรุนแรงจากร่างกาย ..เพียงแต่ว่าร่างกายแยกแยะไม่ออกว่า โอไมครอน มันคือ โควิด19 จนเป็นประเด็นว่าคนทั่งโลกเกิดการตื่นตระหนกอีกครั้ง เพียงแต่ว่าการมาครั้งนี้มันแพร่กระจายรวดเร็วก็จริง แต่มันเป็นสายพันธุ์ที่ลดระดับความรุนแรงลงเมื่อเทียบกับสายพันธุ์ที่ผ่านมา ในหลายเคสก็ไม่แสดงอาการป่วยตั้งแต่แรก …แล้วมันเหมือนกับไวรัสคอมพิวเตอร์ยังไง?

ไวรัสคอมพิวเตอร์

ไวรัสคอมพิวเตอร์นั้นแรกเริ่มเดิมทีมันคือโค้ดคอมพิวเตอร์ หรือ โปรแกรมคอมพิวเตอร์ชนิดหนึ่งที่เข้ามาทำลายระบบคอมพ์ของเราให้ใช้งานต่อไปไม่ได้ โดยมีพฤติกรรมที่คล้ายกับไวรัสจริงๆ มีทั้งการคัดลอกข้อมูล คัดลอกตัวเองไปติดต่อกับเครื่องอื่นๆ หรือแม้กระทั่งอยู่ในเครื่องแต่ไม่แสดงอาการ และสามารถหลบหลีกการตรวจจับจากโปรแกรมแอนตี้ไวรัสเช่นกัน ถ้าจะให้แบ่งเป็น 3 ระยะให้สอดคล้องกับไวรัสโควิด

• ระยะ1

การเกิดขึ้นของไวรัสคอมพ์นั่นแรกเริ่มเดิมทีเกิดจากแลคเชอร์ “ทฤษฏีและการจัดการออโต้มาต้าที่ซับซ้อน” ซึ่งออโต้มาต้า (Automata) มาจากภาษากรีกที่นิยามว่า “แสดงออกเอง , ตัดสินใจเอง , เคลื่อนไหวเอง” ซึ่งในการบรรยายครั้งนั้นมีการอธิบายว่าคอมพิวเตอร์สามารถทำซ้ำตัวเองได้อย่างไร เกิดเป็นไวรัสตัวแรกของโลก จากนั้นเริ่มมีการพัฒนาของไวรัสที่แตกต่างกันไป แต่ไม่แพร่หลายเพราะในยุคนั้นคอมพิวเตอร์ส่วนมากอยู่ในห้องปฏิบัติการ หรือตามองค์กรขนาดใหญ่

• ระยะ2

ในช่วงที่มีการแพร่หลายของคอมพิวเตอร์บุคคล (Personal computer : PC) เกิดโปรแกรมที่มาตอบสนองการใช้งานผู้คนที่หลากหลาย และเป็นการเติบโตของไวรัสในโลกคอมพิวเตอร์ด้วยเช่นเดียวกัน โดยที่ยุคนั้นมีการโจมตีหนักไปถึงการทำลายอุปกรณ์ (Hardware) ทั้งทำให้เกิดการทำงานขัดข้อง ตัวโปรแกรมที่มุ่งการทำลายเครื่องให้เสียหาย ซึ่งตอนหลังการพัฒนาด้านโปรแกรมระบบ (OS) ทั้งแบบ Shareware และ Opensource ต่างร่วมกันพัฒนาขีดความสามารถจนไม่สามารถทำลายฮาร์ดแวร์ได้อย่างง่าย ทำให้ความรุนแรงของไวรัสคอมพิวเตอร์ลดลงมาเหลือระดับที่ทำลายโปรแกรมระบบให้เสียหายเปิดไม่ได้ แต่ไม่ได้ทำลายให้เสียหายทั้งอุปกรณ์ วินโดวพังก็ลงใหม่ โปรแกรมหายก็ลงใหม่ จนกระทั่ง….

• ระยะที่3 (ปัจจุบัน)

ถึงแม้ปัจจุบันการโจมตีของไวรัสคอมพิวเตอร์ยังไม่ได้หายไปไหน แต่วิวัฒนาการของมันก็คล้ายกับการระบาดของโรคหลายชนิดที่อยู่คู่กับมวลมนุษยชาติมายาวนานอย่างไข้หวัด ซึ่งไวรัสคอมพิวเตอร์นั้นหลายครั้งแฝงอยู่ในเครื่องอยู่นานเป็นปี ไม่แสดงอาการ ไม่ทำให้เครื่องร้อนหรือมีปัญหาใดใด จนถึงจังหวะและเวลาที่ดีก็อาจจะเข้ามาขโมยข้อมูล หรือเอกสารบางอย่างในเครื่องเราได้อย่างรอยนวลได้อย่างง่าย เพราะวิวัฒนาการการเดินทางเข้าออกเครื่องเราได้อย่างอิสระเสรี ด้วยระบบอินเตอร์เน็ตนั้นเหมือนประตูต้อนรับผู้หวังดี และไม่หวังดีได้อย่างเสรีนั่นเอง

จากโรคระบาดกลายเป็นโรคประจำถิ่น

ในเมื่อเราไม่สามารถจับเชื้อไวรัสว่ามันอยู่ตรงไหน ต่อให้กันคนที่ติดเชื้อกับไม่ติดเชื้อออกจากกัน ทำสารพัดวิธีการให้มันหายไปจากมวลมนุษยชาติก็ทำให้เรารู้ว่าเอาชนะไม่ได้สักที ทำให้สุดท้ายเราเลือกที่จะป้องกัน ต่อต้าน และรักษาอย่างมีวิธีการต่างๆแทน ซึ่งแน่นอนว่ามันยังคงอยู่กับเรา แต่เราจะจำกัดให้มันอยู่ในวงเล็กลง ซึ่งไวรัสคอมพิวเตอร์ก็เช่นเดียวกัน 

ในอดีตการระบาดของไวรัสคอมพิวเตอร์อาจจะมาจากการเสียบแฟลชไดร์ฟที่ติดไวรัสมา การติดตั้งโปรแกรมละเมิดลิขสิทธิ์ต่างๆ ที่แอบแฝงไวรัสมาติดตั้งบนคอมพิวเตอร์โดยอนุญาตให้มันทำงานได้ในฐานะผู้ดูแลคอมพิวเตอร์ จนเกิดการแฝงเข้าไปในระบบจนไม่สามารถตรวจจับได้ แต่พอเวลาผ่านไปหลายโปรแกรมนั้นเลือกจะเปลี่ยนโมเดลการทำธุรกิจ จากการจ่ายแบบซื้อขาด ก็เริ่มมาเปลี่ยนเป็นการจ่ายรายเดือนเพื่อได้ฟีเจอร์ที่จำเป็นจากนักพัฒนา เพลงเถื่อนก็เริ่มมาเป็นเพลงฟรีถูกลิขสิทธิ์แลกกับการมีโฆษณา หรือจ่ายรายเดือนราคาที่เข้าถึงผู้คนมากขึ้น ทำให้การพัฒนาไวรัสตัวใหม่ๆก็เริ่มเปลี่ยนจากโปรแกรมเถื่อน ไปเป็นการโจมตีผ่านระบบเครือข่าย แทนการติดตั้งบนคอมพิวเตอร์ และเหยื่อที่ถูกคุกคามเปลี่ยนเป้าหมายโจมตีเป็นธุรกิจที่เก็บข้อมูลมหาศาลมากขึ้นนั่นเอง

เน็ตเวิร์คเป็นดาบสองคม

ถ้าการประกาศปิดพรมแดนเป็นการกั้นไม่ให้คนใน และคนนอกออกมาพบปะเจอกัน แต่ในยุคปัจจุบันมันพิสูจน์แล้วว่ามันทำไม่ได้อีกต่อไป แต่ละประเทศต้องพึ่งพากันและกัน การใช้อินเตอร์เน็ตเป็นเหมือนการพบกันได้อย่างเสรี ซึ่งมีทั้งคนที่หวังดี และคนที่หวังดีประสงค์ร้าย

การโจมตีไวรัสทางอินเตอร์เน็ตก็เป็นที่แพร่หลายมากขึ้น สอดคล้องกับจำนวนคนที่เข้าถึงอินเตอร์เน็ตในอุปกรณ์ต่างๆ มันเย้ายวนทั้งข้อมูล และการเรียกค่าไถ่ข้อมูลที่เหมือนดั่งทองคำในโลกของข้อมูลข่าวสาร ทำให้ธุรกิจที่เริ่มเข้าสู่โลกเน็ตเวิร์กที่ขาดภูมิคุ้มกัน ถูกขโมยข้อมูลทางธุรกิจ ข้อมูลลูกค้า ออกไปเรียกค่าไถ่ จากการที่ไม่มีระบบป้องกันที่ดี หรือ Firewall ที่เป็นป้อมปราการของบริษัท โดยที่ Firewall ที่ดีจะช่วยคัดกรองข้อมูลเข้าออก อินเตอร์เน็ต ดูแลการแอบเข้าใช้งานของบุคคลที่ถูกยืนยันว่าเป็นตัวปลอมได้ตลอดเวลา รวมถึงมีการออกแบบระบบให้เข้ากับรูปแบบธุรกิจที่ทำอยู่เพื่อไม่ให้เกิดคอขวดและใช้งานได้อย่างเต็มประสิทธิภาพอย่างลงตัว

สรุป

แม้วันหนึ่งไวรัสโควิด 19 จะกลายเป็นโรคประจำถิ่นเหมือนที่เราไม่ได้ตื่นตระหนกกับไข้หวัดใหญ่ก็ตาม แต่ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่กลับมาเป็นซ้ำอีกและจะเนียนขึ้นไปอีกเรื่อยๆจากวิวัฒนาการที่มันต้องการมีชีวิตที่ยาวนานที่สุด เช่นเดียวกับไวรัสคอมพิวเตอร์ที่จากจุดแรกที่ต้องการทำลายล้างทั้งอุปกรณ์ สุดท้ายก็สามารถลดความรุนแรงลงมาได้ก็จริง แต่มันก็พยายามจะปรับเปลี่ยนแปลงตัวเองให้อยู่เป็นส่วนหนึ่งในคอมพิวเตอร์ เพื่อที่วันหนึ่งจะสามารถเรียนรู้วิธีการโจมตีใหม่ๆผ่านระบบ Network ที่มี Firewall เป็นตัวกลาง ฉะนั้นการออกแบบ Firewall ที่ถูกต้องแต่แรกจะช่วยให้ลดความเสี่ยงการเกิดปัญหาทั้งระบบการทำงาน ซึ่ง Prospace มีบริการออกแบบ Firewall ทั้งระบบผ่านบริการ Firewall as a Service ที่ออกแบบตั้งแต่วางโครงสร้าง ติดตั้งเครื่อง และดูแลตลอดอายุการใช้งาน สามารถขอรายละเอียดได้จากแบบฟอร์มด้านล่างนี้เลย

References :
Source1
Source2
Source3
Source4

เคราะห์กรรม ของคนในแผนกไอที ที่ผู้บริหารไม่เคยรู้
.
ถ้าคุณเป็นผู้บริหารองค์กร และออฟฟิศของคุณมี IT อยู่ 1-2 คนที่ทำทุกอย่างเกี่ยวกับงาน IT หัวข้อเหล่านี้อาจเป็นสิ่งที่คุณไม่เคยรู้มาก่อน
.
.

ไอทีมีหลายแขนง ความรู้และฝึกฝนก็ต่างกัน ทำงานแทนกันไม่ได้

หมอมีเฉพาะทาง พยาบาลก็มีเฉพาะทาง งานช่างก็มีเฉพาะทาง เชฟก็แบ่งแยกความชำนาญตามอาหารเชื้อชาติแตกต่างกันไป  งานไอทีไม่ได้แตกต่างจากวิชาชีพอื่น ๆ ก็มีหลากหลายแขนง

การเหมารวมคนทำไอทีว่า เขาต้องทำงานไอทีได้หมดทุกด้าน ก็คือการไปเหมาเอาว่า หมอก็หมอเหมือน ๆ กัน ช่างทุกคนต้องซ่อม-สร้างทุกอย่างในตึกได้ เชฟทุกคนทำอาหารทุกชาติได้ ทำขนมได้ทุกแบบ เพราะมันก็คืออาหารเหมือน ๆ กัน….เป็นความคิดที่ไม่ถูก เราจึงไปเหมารวมไม่ได้ว่า คนไอทีก็ทำไอทีทั้งหมด 
.
คนทำไอทีในสาขา Infrastructure อาจทำ System เช่น Build และ Manage server farm และ Manage office client ได้บ้าง แต่ไม่ถนัด ผมเห็นหลายองค์กรส่งเจ้าหน้าที่ไอทีของตัวเอง ไปเข้าคอร์สอบรม Cybersecurity แล้วองค์กรก็หวังพึ่งไอทีคนนั้นให้กลับมาวางแผนให้องค์กรปลอดภัยจากการโจมตี ความคาดหวังแบบนี้ ไม่แตกต่างจากการส่งช่างไฟไปเรียนงานประปา ส่งเชฟญี่ปุ่นไปหัดตำปลาร้า ส่งจักษุแพทย์ไปเข้าคอร์สเรียนทันตกรรม องค์กรจะหวังพึ่งอะไรหรือผลงานคุณภาพไหน จากการอบรมแค่ไม่กี่ชั่วโมงเหรอครับ
.
ก็ไม่ใช่ว่า อาชีพนั้น ๆ จะทำงานในแขนงอื่นไม่ได้เลย ทำอ่ะ…ทำได้ แต่มันไม่ถนัดครับ ผลงานออกมาไม่ดี ถ้าอยากให้ได้ผลงานดี ก็ต้องใช้เวลาฝึกฝน มีต้นทุนในการพัฒนาตัวเองในสาขานั้น ๆ และต้องฝึกกันเป็นปี ๆ กว่าจะแตะก้าวแรกของระดับมืออาชีพที่รับประกันความสำเร็จได้ ในขณะที่งานประจำก็ยังต้องทำอยู่ทุกวันด้วย คำถามสำคัญคือ….นี่คือวิธีที่องค์กรจะได้ประโยชน์จากคนจริง ๆ หรือ
.
มีความถนัด และไม่ถนัด เพราะไม่ใช่วิชาเอกของตัวเอง ไม่ได้ทำทุกวัน มันมีทุกอาชีพ ไอทีก็คือหนึ่งในนั้น
.
ถ้าเข้าใจถูกต้อง องค์กรต้องจ้างคนสายตรงด้านนั้น ๆ มาทำงานให้องค์กร เช่น มาทำ Proposal เสนอเป็นโครงการก็ได้, จะทำกันแบบ Outsource หรือ Turnkey ก็ได้ แล้วให้มืออาชีพด้านนั้น ๆ ประสานงานกับคนไอทีของเราที่เขาถนัดอีกอย่าง เป็นเหมือนวิศวกรหลายสาขาที่ทำงานร่วมกัน แบบนี้คือทางออกที่ถูกต้อง ที่องค์กรจะได้ประโยชน์จากเงินที่จ่าย เพื่อให้ได้ผลงานระดับมืออาชีพ
.
จ่ายให้กับคนที่ถนัดถูกงาน แล้วเราจะได้งานที่ถูกต้อง 

ค่าตัวแพง ไม่ได้แปลว่า ทำได้หลายอย่าง

ผู้บริหาร-นายจ้าง และแม้แต่คนไอทีด้วยกันเอง มักจะคิดว่า “ก็น่าจะทำได้หลายอย่างไม่ใช่เหรอ จ้างไอทีตั้งแพงขนาดนั้น” หรือประโยคที่ว่า “ถ้าจะต้อง Outsource แล้วจะจ้างไอทีเอาไว้ทำห่านอะไร”

นักดนตรีที่ค่าตัวแพง แปลว่า เขาเล่นเครื่องดนตรีได้หลายประเภทเหรอครับ แถมยังต้องร้องเพลงเพราะอีกด้วย 
………ถามกลับกัน นักดนตรีค่าตัวแพง แต่เล่นเครื่องดนตรีได้ชิ้นเดียว แปลว่า ไม่คุ้มค่าจ้าง…เหรอ ?
.
หมอที่ค่าตัวแพง แปลว่า เขาทำศัลยกรรมสมอง-หัวใจ-ฟัน-กระดูก-ประสาท ใช่เหรอครับ
……..ถามกลับกัน โรงพยาบาลไหนจะคิดจ้างศัลยแพทย์คนเดียว และทำศัลยกรรมหลาย ๆ ส่วนมีมั้ย จะได้ไม่ต้องจ้างศัลยแพทย์หลายคน….ไม่น่ามีมั้ง ?

.

เชฟค่าตัวแพง แปลว่า เขาสามารถหันซ้ายนวดแป้งพาสต้า หันขวานวดแป้งโซบะได้ ตรงหน้ากำลังปั่นแป้งพิซซ่า จริงเหรอครับ
……..ถามกลับกัน เชฟระดับดาวมิชลิน แต่เป็นเชพภัตตาคารญี่ปุ่นเชื้อชาติเดียว แปลเมียเราชนะขาดลอย เพราะทำอาหารได้หลากหลายเชื้อชาติมากกว่า…..เหรอ ?
.
คนไอทีค่าตัวแพง ไม่ได้แปลว่า เขาต้องดูแลเซิร์ฟเวอร์ได้ ทำ Wifi เป็น และต้องเก่ง Router/Firewall ส่วนอันอื่น ๆ ที่ยังไม่เคยทำ ก็แค่เข้าคอร์สเรียน 3 ชั่วโมงก็กลับมาเก่งแระ และถ้าจ้างคนที่แพงกว่านี้ น่าจะต้องทำ web ของบริษัทและวางระบบ Cybersecurity ได้ด้วย มันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เหรอครับ
.
ค่าตัวแพง แปลว่า เขาร่ำเรียนฝึกฝนจนเก่งและเชี่ยวชาญ “ในแขนงนั้น ๆ” ค่าตัวจึงแพง ไม่แตกต่างจากวิชาชีพอื่น ๆ
.
ถ้าทุกวันนี้ องค์กรของเราพยายามหาไอทีที่ทำได้หลาย ๆ อย่าง โดยเอาค่าตัวเป็นเครื่องวัด ต้องเปลี่ยนความคิดนะครับ

System = One man show….แปลก ๆ นะครับ….ว่ามั้ย

แผนกไอทีมีเจ้าหน้าที่คนเดียว มีถมไปครับ และระบบที่ดูแลก็ทำงานได้ดีด้วย แต่…แผนกไอทีที่ทำงานคนเดียว “ดูแลทั้ง System และทุก System” อันเนี้ย…แปลก ๆ
.
ก็คือ…ทำ System คนเดียวก็ทำได้ครับ นึกภาพเหมือนวงออเคสตร้าที่มีนักดนตรีคนเดียวอ่ะครับ วิ่งหัวหมุน วิ่งไปวิ่งมา ดีดนู่น ตีนี่ เป่านั่น เคาะนี่ ฟังก็ได้เป็นเพลงอยู่ แต่ผุ ๆ พัง ๆ ไปตามประสา ตีโน้ตไม่ทันเวลาก็ออกจะบ่อย บางทีก็ตีเพี้ยน ๆ ฟังไม่เหมือนว่าจะเป็นเพลง แผนกไอทีที่ออฟฟิศ บรรเลงแบบนี้กันใช่หรือเปล่าครับ ทำไม Wifi มีปัญหาบ่อยจัง ทำไมเซิร์ฟเวอร์ล่มบ่อยจัง ทำไมข้อมูลหายถึงกู้ไม่ได้ ทำไมออฟฟิศอื่นไม่เห็นมีปัญหาเยอะเหมือนออฟฟิศเรา  ทำไม ทำไม ทำไม…
.
แผนกไอทีที่มีแค่คนเดียว ก็มีความถนัดที่จะดูแลได้เพียงส่วนหนึ่งของ System ของทั้งออฟฟิศ ซึ่งเขาพึงจะทำงานร่วมกับ Outsource และผู้เชี่ยวชาญแขนงอื่น ๆ รวมกันเป็นทีมที่ช่วยกันดูแลระบบของออฟฟิศ แบบนี้คือโครงสร้างการดูแลระบบที่ถูกต้อง คนเก่ง Infrastructure ก็มารับ Outsource ด้าน Infrastructure ออกไป Cybersecurity ก็หาคนเก่งด้านนั้นมารับงาน แยกชิ้นส่วนกันไป ทำงานร่วมกันเป็นทีม โดยมีแผนกไอทีขององค์กรเป็นศูนย์รวมในการจัดการและประสานงาน ประสานกับผู้ใช้ ประสานกับผู้บริหาร
.
คนไข้หนึ่งคน ยังต้องมีพยาบาล มีแพทย์เจ้าของไข้ มีนักรังษีเทคนิค มีฝ่ายเทคนิคการแพทย์ เคสใหญ่ ๆ ยังถึงกับต้องตั้งคณะแพทย์มาทำงานร่วมกันจากหลายสาขา เพราะร่างกายก็ประกอบด้วยหลาย System เหมือนกัน จึงต้องใช้คนจากหลายแขนงมาดูแลแต่ละ System และทำงานร่วมกัน
.
ถ้าอยากให้ระบบ IT มีความเสถียรยั่งยืน ก็อย่าปล่อยให้ไอทีทำงานทั้ง System โดยลำพังครับ 

ส่งไอทีไปอบรม หรือแค่โหลดคู่มือมาอ่าน ก็ทำได้แล้ว..

องค์กรซื้อ Firewall ใหม่ ก็ส่งไอทีไปอบรมกับคนขายซักวันนึง กลับมาจะได้จัดการ Firewall นั้นได้ 

อ้าว…ก็อบรม Wifi กับคนขายมาแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไม Wifi ที่ออฟฟิศยังติด ๆ หลุด ๆ อยู่อ่ะ ไอทีแก้ไม่ได้เหรอ
.
โหล…สวัสดีครับ…ผมไอทีนะครับ…ระบบ Video conference ที่คุณคนขาย เพิ่งมาติดตั้งให้เมื่อวานอ่ะครับ ช่วยส่งคู่มือมาด้วยนะครับ ผมจะได้ศึกษาและทำเป็นในเวลาอันรวดเร็ว อ้อ…แล้วขอสไลด์อบรมเมื่อวานด้วยนะครับ มีปัญหาผมจะได้แก้ได้เลย
.
ความเชื่อ + ความคาดหวังแบบนี้ มีให้เห็นอยู่ตลอดครับ และผลลัพธ์ที่ได้ก็คือความล้มเหลวมากกว่าความสำเร็จ
.
ตกใจมั้ยครับ ส่งไอทีไปอบรมกับคนขายทุกครั้งที่ซื้ออุปกรณ์ใหม่ เพิ่งมารู้ความจริงวันนี้ว่า มันคือการ “อบลืม” คืนเดียวก็ลืมหมดแล้วครับ ถามแผนกไอทีในองค์กรของคุณดูดิ จริงหรือเปล่า
.
ไม่แตกต่างไปจากงานอื่น ๆ ครับ งานใหม่ที่เราไม่เคยทำ อุปกรณ์ที่เราไม่เคยเจอ ให้อบรมยังไง วันเดียวก็ลืมครับ โหลดคู่มือมา แปะไว้บน Desktop ตั้งหลายวันแล้ว ก็ไม่มีเวลาอ่าน หนาเป็นร้อย ๆ หน้า ใครจะไปอ่านหมด อ่านแล้วไม่ได้ฝึก ก็สู้คนที่เขาทำทุกวันไม่ได้ 
.
ไอ้ที่ทุกวันนี้ คนไอทีทำนู่นนี่กันได้ หลายอย่างเราใช้ Prakong mode ครับ คือทำยังไงก็ได้ อย่าให้มันล่ม คนขายเขาเซ็ตมาแล้ว มันทำงานได้ ไอทีจะพยายามไม่ไปแตะตรงนั้นครับ เดี๋ยวมันจะพัง !!!

ว่าง่าย ๆ ซื้ออุปกรณ์อะไรมา จะแพงแค่ไหน ก็ได้ใช้เท่าที่คนขายเขาเซ็ตเอาไว้ให้เท่านั้นแหละ

เคราะห์กรรม ของคนไอที

เคราะห์กรรม ของคนไอทีคือ การถูกยัดเยียดหน้าที่ ก็อบลืมกันมาแล้ว ได้ใบ “Certificate of Participant” มาใส่กรอบแปะข้างฝากันด้วย งั้นหน้าที่ของอุปกรณ์นี้หรือระบบนั้น ก็มอบให้รับผิดชอบไปเลยละกัน อบลืมกันมาตั้ง 1 วันเต็มแล้วนี่นา

คำพระเขาว่า Great certificate comes with Great responsibility ไปอบรมอะไรมา ก็เอาสิ่งนั้นไปทำ…สาธุ
.
โปรดเถิดครับ องค์กรที่ยังคงขยันส่งไอทีไปอบรมเรื่องใหม่ ๆ แล้วหวังว่ากลับมาเขาจะทำภาระกิจนั้น ๆ ให้องค์กรได้สำเร็จลุล่วงด้วยดี ตื่นจากฝันเถิดครับ ให้ตั้งเป้าว่า การอบรมนั้นเพื่อแค่ทำให้รู้จักเท่านั้น แต่การจะทำงานได้ จะต้องอาศัยการอ่านและฝึกฝนอีกมาก องค์กรรอไม่ได้หรอกครับ วิธีที่ถูกก็คือ ให้ไอทีทำงานร่วมกับผู้เชี่ยวชาญแขนงนั้น ๆ หันหน้าหา Outsource ใช้คนให้ถูกงาน แล้วเราจะได้ผลผลิตอันเป็นที่น่าพอใจครับ

อ๊ะ อ๊ะ…ถ้าอ่านมาถึงบรรทัดสุดท้ายแล้ว 

ยังคิดว่าจ้างไอทีมาแล้ว ทำไมยังต้องจ้าง Outsource อีก 

ก็ถือว่าผมคุยไม่รู้เรื่องละกัน….ฮิ้ว

เขียนและบันทึกเรื่องราวโดยพี่วุฒิ